De vijand

Je stort je vol energie op je werk. Je gaat ervoor, met gedrevenheid, felheid en verbetenheid. Je wil vooruit. Je plant, vergadert, voert uit, controleert, stuurt enz. enz. De lat ligt hoog. Je stelt hoge eisen aan anderen. En je stelt met name hoge eisen aan jezelf. Het moet altijd meer, beter, verder. Immers, je gaat voor de organisatie en die organisatie verwacht van je dat je meedenkt, mee verandert en resultaten behaalt. Je strijdt je persoonlijke strijd met alle mogelijke middelen, strijdbijlen, pijlen, kanonnen, touwen, hete pek en speldenprikken. Op jacht naar erkenning en waardering.

Het werk is zo een arena waarin een strijd wordt gestreden door dappere soldaten.
En zoals in alle arena’s sneuvelen er soldaten, vallen er slachtoffers.
Alleen … waar zit de vijand?

De vijand zit overal! Die zit in de meedogenloze of kortzichtige leiding van de organisatie, in collega’s die het altijd beter weten, in medewerkers die niet vooruit te branden zijn, in onhaalbare doelstellingen, in de zoveelste verandering, in de werkdruk. De vijand zit in een gebrek aan dingen, zoals het gebrek aan samenwerking, het gebrek aan informatie en communicatie. En de vijand schuilt ook in het gebrek aan slaap, het gebrek aan energie, de afwezigheid van balans tussen werk en privé.

Het lijstje vijanden is lang, heel lang, eindeloos lang. Vermoeiend lang.
Is de ene vijand verslagen, doemt er weer een nieuwe op, steeds nieuwe aanvoer van vijandelijke legers. Een gevecht tegen windmolens….
Dat hou je niet vol, dat sloopt je.

Zo bekeken richt je je energie op de verkeerde dingen.
De echte vijand blijft buiten schot en kan naar hartelust om zich heen slaan en schade aanrichten.
Vaak zit de echte vijand niet in de dingen en mensen om je heen. Je echte vijand zit in je hoofd. Je vijand, dat ben jij!
De vijand bestaat dan uit je opvattingen en overtuigingen, uit de meetlat die je zo hoog legt, de oordelen die je velt over jezelf, je perfectionisme, je hang naar erkenning, het heilig moeten, de eisen die je aan de ander en aan de wereld stelt.

Het is een vijand die je zelf creëert en in stand houdt. Een vijand waar je geen strijdbijl, wapens, verzet of agressie voor nodig hebt, maar openheid, leergierigheid, lef en doorzettingsvermogen. Als je hem bestrijdt vallen er geen slachtoffers. Hem verslaan is moeilijk, gaat in kleine stapjes, maar levert enorm veel op.
In de strijd zet je je energie gericht in op acceptatie, loslaten, mildheid, jezelf iets gunnen, op weten wat je kunt en wat je wilt bereiken. Daarmee verandert de oude vijand in een onafscheidelijke bondgenoot. En zijn er uiteindelijk alleen maar winnaars, je omgeving, je organisatie en jijzelf.