Mijn coachee vertelt. Hij heeft het druk, veel te doen. Alles gaat op de automatische piloot. Hij wordt geleefd. Zijn leven vliegt voorbij. Dat was vroeger wel anders. Toen waren er dromen, idealen, was er verwondering.
Als vanzelf komen we bij zijn kindertijd uit.
Waarom? Hij herinnert het zich nog prima. Hij was ook een van die kinderen die zijn ouders voortdurend gek maakte met de vraag: Waarom?
Hij deed het niet om hen gek te maken. Hij wilde toen echt alles weten.
Elke dag bood nieuwe vragen en nieuwe ontdekkingen. Wat is er met dat kind gebeurd?
Kan hij zich die tijd nog voorstellen? Kan hij nog voelen hoe dat was?
Ik vraag mijn coachee wat het verschil is tussen toen en nu?
Hij zegt: ‘Een goede vraag…’
Om na een paar minuten stilte het antwoord te geven: ‘Een goede vraag!’